КРАЙ
I в разн. знач. край, род. краю края муж. из края в край — з краю ў край, з канца ў канец конца-краю нет — канца-краю няма моя хата с краю, ничего не знаю погов. — мая хата з краю, нічога не знаю на краю света — на краі свету, за светам на краю гибели — на краі гібелі хватить через край — перабраць меру (далёка хапіць) слушать краем уха — слухаць краем вуха налить до краёв (с краями) — наліць па самыя берагі (з берагамі) литься (переливаться, бить) через край — ліцца (пералівацца, біць) цераз край